Επιθεώρηση Κοινωνικής Οικονομίας

Ιούλιος 2020. Από τον Στέλιο Κατωμέρη Η κοινωνία όταν πιέζεται πάντα βρίσκει τρόπους δράσης και αυτές πάντα είναι καινοτόμες και επαναστατικές. Είναι ιστορικά γνωστό ότι οι λαοί και οι ομάδες που τους συνθέτουν, μπροστά σε κάθε κίνδυνο συνασπίζονται και ενεργούν. Άλλωστε οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές - ήδη από τον 18 ο αιώνα - συντελέστηκαν στο σημείο όπου διασταυρωνόταν η συνέχεια της ζωής όπως την ονειρεύτηκε το πλήθος σε ένα ώριμο για αλλαγές περιβάλλον δηλαδή η χρονική ταύτιση της συγκυρίας με την ανάγκη.  Σήμερα – ήδη από το 2008 – η κοινωνία γνωρίζει μια πρωτοφανή κρίση αξιών αλλά και οικονομικών ανισοτήτων σε βαθμό να κρίνεται - λόγω οικονομικής φτώχιας - καθημερινά η δυνατότητα φυσικής επιβίωσης μεγάλων ομάδων πληθυσμού. Στην ΕΕ ήδη από την δεκαετία του 1980 το φαινόμενο των ανισοτήτων αντιμετωπίζεται - χωρίς βεβαίως να λύνεται - με αξιοσημείωτο τρόπο από την θεσμική παρουσία σχημάτων της Κοινωνικής Οικονομίας (ΚΟ) που είτε επιχειρηματικά με τους κοινωνικούς συνετα

Η Κοινωνική οικονομία: 20 χρόνια προσδοκιών και απογοητεύσεων Ιούλιος 2020, του Χρήστου Τσιλίκη   Είναι κοινά αποδεκτό ότι καμία κυβέρνηση στη χώρα μας δεν στήριξε επαρκώς τον τομέα της Κοινωνικής Οικονομίας. Το πεδίο παρά το γεγονός ότι θεσμοθετήθηκε πριν 10 χρόνια (και η εξέλιξη αυτή καλλιέργησε εύλογα ελπίδες για την ενίσχυση του), εντούτοις αφέθηκε στην τύχη του, ενώ εφαρμόστηκαν διαχρονικά αποσπασματικές πολιτικές χωρίς στρατηγική, όραμα και σχέδιο. Ακόμα και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η οποία προέταξε - περισσότερο από κάθε άλλη κυβέρνηση είναι αλήθεια-   την Κοινωνική Οικονομία ως λύση και εργαλείο ενίσχυσης της απασχόλησης και ανάσχεσης της ανεργίας απέτυχε στο να την στηρίξει επαρκώς. Και ενώ στην Ελλάδα η Κοινωνική Επιχειρηματικότητα   δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση προτεραιότητα σε επίπεδο ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης, στην Ευρώπη ενισχύεται ολοένα και περισσότερο προκρινόμενη από την Ε.Ε. ως η πλέον ενδεδειγμένη μορφή επιχειρηματικότητας η οποία μπορεί να αντιμετωπίσ